دو سال پیش که پشت کنکوری بودم و همچون زلیخا در هجر رویت دوباره یوسف که همانا دانشگاه بود خودمو تو اتاق حبس کرده بودم و کتابها رو می جویدم بعضی وقتا به این فکر می کردم که ملت چطوری می تونن از ۲۴ ساعت ۲۵ ساعتشو درس بخونن و خسته نشن؟! برای همین خودمو ملامت می کردم که ای دختره ی فلان فلان شده! تو واسه چی نرفتی اون ۴ سال حداقل یه ترم شو با چند تا خرخون هم اتاق شی که راز این روش درس خوندن رو بفهمی؟ هییییی بماند که الان با دو تا استعداد درخشان با توانایی هنگفت و شگرف در درس خواندن هم اتاقم که اونا هم نتونستن تاثیری رو من بذارن. حالا اینا رو گفتم که برسم به اینجا: چطوری یه ریسرچر می تونه از ۲۴ ساعت ۲۵ ساعتشو تحقیق و سرچ کنه ولی خسته نشه؟! ایهاالناس! من دلم می خواد برم دنیا رو بگردم خوش باشم از زندگی لذت ببرم. آخه تا کی؟
.
.
.
گرچه زندگی بدون درس و کتاب و مدرسه هم برام هییییچ لذتی برام نداره.
غصه نخور خودم ریسرچر شدنو بهت یاد میدم
یه هفته ور دستم وایستا یاد میگیری
سلاملیکم
....توقف علمی_درسی یعنی مردن تدریجی به نظر من!...آخ خداجون همتی و لطفی مرحمت بفرما...و نخواه که من تدریجی بمیرم
احوال شما...
با خط خط حرفات موافقم،اون خط آخر رو با شدت100ریشتر موافق ترم باهاش!
هیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی
آهههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه
آخه تا کی؟
.
.
.
اکشال نداره، ناراحن نباش. برکه بهمون یاد میده
آخییییی
ژس شماها هنوزم نتونستین از صحرا الگوبگیرین
می بینی چقده کم استعدادن این ملت ؟
والا... اخه تا کی؟...
حالا من رو بگی مجبورم و چهار روز دیگه باید خرج زندگی بدم... تو چته که خودت رو مسخره ی نظام اموزشی خوشگلمون کردی؟
منم دلم میخواد بی خیال بشم... دوازده سال مدرسه رفتم و دو سال هم دانشگاه بسه دیگه...
داغ دل بچه های مردم رو تازه میکنی که چی بشه آخه؟
الان من اگه خودم رو ول کنم و در باره ی پرونده موفق تحصیلیم بنویسم و آینده ی درخشان پیش روم که اشک خودم و بقیه در میاد...
چی بگم که خفه شدن بهتره...
آخ اشکم در اومد تو که وضعت از من خیط تره
نه گلم تو واسه چی ناراحت باشی بخند جانم بخند
سلام
تو جامعه ای که برای افراد تحصیل کرده نه تنها احترام قائل نیستن بلکه از این که این همه مدت درس خوندی و الان هیچی نداری مسخره هم میکنند ....و افرادی رو میبینی که واقعا بی سواد هستند و فقط به خاطر بعضی از مسائل هر کاری که میخوان با ما میکنند و اسم خودشون رو هم استاد میگزارن چطور میشه دل به درس داد و اون شور و شوق تحصیل رو داشت.
علیک سلام
هیییییییییی دل شمام که خونه. والله وجدان هم خوب چیزیه گرچه هر کی پا تو این وادی گذاشت دیگه نباید انتظار یه زندگی توپ و مرفه بی دردی داشته باشه. به قول این استاد ما همه جای دنیا اساتید دانشگاه در سطح میدل کلاس هستن و های کلاس ها اون تجار و صنعتگران. در حالیکه در وطن عزیز ما این مسائل یه جور دیگه ست. استاد دانشگاه توقع سرمایه میلیاردی داره و نتیجه ش میشه اینی که الان می بینیم.