خوشیِ نادیده

گاهی فکر میکنم خدا نشسته اون بالا و داره با کلی هیجان و استرس و حرص و خنده مارو نگاه میکنه!! به نظرم خدا خیلی دوست داشت به بعضیا بگه که بابااااااا دچار سوء تفاهم شدیاااااا! اون اصلا منظورش این نبود، برو از دلش در بیار اون آدم خوبیه حیفه از دستش بدی!

یا به یه عده بگه: برو بهش بگو ایراد کارش چیه! بدبخ خودشم نمیدونم و ناخواسته همه رو از خودش فراری میده.

به بعضیا بگه، اونم تورو دوست داره، فقط اگه میبینی هیچ حرکتی نمیکنه و نشونه ای نمیده از رو غرورشه! تو برو جلو وگرنه شانس داشتن یه رابطه ی شیرینو از دست میدی.

بگه: این دوستت، این بچه ات، این مادرت، این پدرت، این همسرت، یا شایدم این غریبه ای که بر حسب اتفاق میبینیش، آدم خیلی خوبیه، خیلی مهربونه، هواشو داشته باش،دلشو نشکن...

گاهی فکر میکنم طفلک خدا! بیشتر ازین که بخنده بهمون، از دستمون حرص میخوره! چون همه مون داریم گونی گونی فکر و تصور و توهم و قضاوت رو با خودمون حمل میکنیم و همین باعث میشه خیلی اتفاقات قشنگ رو از دست بدیم، خیلی دوستی های شیرین، روابط لذت بخش، شادی های عمیق، و در نهایت همه مون ناکام ازین دنیا میریم  :|

درخت های کودکی

درختایی که تو بولوار کشاورزهستن خیلی متفاوتن با درخت های بقیه جاها، حتی با درخت های شهر خودم!

درخت های بولوار کشاورز عینهو نقاشی های کودکی میمونن که همه مون میکشیدیم. همه درخت هامونو به صورت یه توپ قل قلی سبزرنگ میکشیدیم که یه تنه ی قهوه ای هم زیرش بود!! جالبه که درخت تصور همه ی بچه ها یکسانه و من اونو فقط تو بولوار کشاورز دیدم و بس! الان که برگ ریزونه، تموم برگ هاش زرد شده و مقدار کمی هم ریخته پایینه درخت ها. هیچوخت پاییزشو نقاشی نکشیده بودم، فکر میکنم هیچ بچه ای این درخت هارو اینجوری تصور نکرده، انگاری اینا باید همیشه همون توپ سبز رنگ قل قلی باشن....

ولی پاییزش هم همونطور رویایی و مثل یه نقاشی کودکیه. خوشحالم که مسیر هر روزم از بین درختای نقاشی بچگیمه، مخصوصا اگه یه موسیقی ملایم هم تو گوشم باشه، دیگه همه چی برای شروع یه روز خوب آماده اس