جنبه هم چیز خوبیه والا

معمولا آدما از پیشرفت علمی به پیشرفت فروتنی هم باید برسن. ینی قانون انسانیت اینو میگه. اصن مگه میشه تو،  استاد دانشگاه،در  علمی ترین مکان موجود، فرهنگ ساز ترین بخش زمین، بین افراد با بالاترین سطح دانش، اونوخ پایین ترین سطح فروتنی؟ کم ترین سطح ایثار؟ پایین ترین سطح درک؟!!!

اصن چطور میشه که بشه؟!!

یکی از اساتید بسیار توانمند و دانشمند من، که ازین که شاگرد ایشون بودم بینهایت خوشحال و خدارو شاکرم، چند وقتی هست که به پست بالایی در دانشگاه رسیدن و ازون به بعد دیگه ...

خب حالا سرت شلوغه و نمیتونی برای دانشجوت وقت بزاری، قبول! همش تو جلسه ای، قبول! خب دیگه چرا با دانشجوهات اینطوری رفتار میکنی؟! اخلاق مداری شرط اول استادیه! چرا ملت ما تا به جایی میرسن اخلاق و احترام و فروتنی رو میبوسن و میذارن زیرشون! واقعا برام جای سوال و جای تعجبه.

خدا کنه که اگه به اون حد قابل قبول از جنبه نرسیدم، هیچ وقت به اون حد از پیشرفت هم نرسم که جنبه ام سرریز بشه و نشه برگردوند تو ظرفش