پاییز

 

آسمانی تیره و تار 

وباران 

همچنان لبریز است  

از ترانه های تکراری 

وانگار خورشید گم شده است 

بین ابرهای پاییز 

وبیقراری پرنده ها 

در انتظار ذره ای خورشید 

دیگر در آسمان شب این شهر غریب  

ستاره نیست 

ماه 

روزهاست که مهتاب را از یاد برده است  

در دل مردم بی تفاوت شهر 

یاد طلوع مرده است 

اما پرنده ها 

بهانه ی خورشید را میگیرند 

وخیلی زود خواهند رفت 

به جایی که خورشید باشد و آسمانش 

آبی ترین آسمان دنیا... 

یه توضیح کوجولو:این شعر و من وقتی تو شهر خودمون بودم گفتم 

اینجا(تو شهر دانشگاه که از بارون خبری نیس ولی مردمش با شعرم مطابقت دارن)