صرفا جهت یادآوری

سلام 

بعضی روزا تو خوابگا خیلی میخندیم! اونقدر که اجزای صورت کلهم؛ درد میگیرن. 

گاهی هم یکی شروع میکنه روضه ی درسا یا یه مشکلشو؛ میخونه و باقی هم گریه و غش و ضعف و مو کشیدن و ضجه زدن و...بعدش اب قند و... 

کلا سرخوشی ما تمومی نداره خداروشکر. البته این ترم یکم کمتر شده و همه احساس دلمردگی گرفتن! اونقدر موهای سفیدم تو این ترم زیاد شدن که دارم پیریمو احساس میکنم 

با ممول کلاس رقص شرو کردیم...بعد یه مدت ولش کردیم.

بلادونا جمعه صبح ها میرفت پارک و اینا واسه ورزش...ولش کرد.

حداقل هفته ای یه بار با اتاق بغلیمون دورهم جمع میشدیمو سرخوشی بود...ولش کردیم.  

معمولا با همکلاسیم هر هفته بعد کلاس میرفتیم کافی شاپ...ولش کردیم. 

 . 

آخه چرا باید ازین خوشی های کوچیک جوونی بزنیم؛ برای رسیدن به اهدافی که خب مسلما وقتی کامل بهشون میرسیم که دیگه نه شور جوونی هست؛ نه وقت؛ نه حوصله؛ نه امکان. 

بخدا حیفه...اصلا دوست ندارم زندگیم اینجور یکنواخت؛ همش حول درس و دانشگاه بچرخه. اصلا  

این آهنگ رضا شیری؛ خیلی برام خاطره داره. زیباست... 

این یکیو (ایلیا منفرد) برا هر کی فرستادم؛ کلی ذوق کرده. حتما گوش کنید. میچسبه.

تو ادامه یه چندتا عکس گذاشتم از کارای نابغه ها. دوست داشتین برین ادامه.

این عکسو خیلی وقته میخوام بذارم. 

دوس جون بلادونا قشنگه ؛ کلا خیلی باحاله. اینم اعلامیه ایه که زده بود رو کمدا که ما بخونیمو عمل کنیم.( آخه ما باید قبل از رفتن به خونه؛ یه فرم پر کنیم واسه مسئولین که شب میان برای حضور غیاب)

 

کیک تولد یکی از بچه ها و شیرین کاری ممول 

 

تزئینات در کمد: آثار طراوت 

 

هنر و حوصله ی برکه 

 

و آخر: هنر صحرا   نذرش خیلی جالب بود اگه دوست داشت خودش بیاد بگه. 

بین توموم طبقات ساختمون پخش کردیم. شب خوبی بود.