پذیرایی+پذیرایی+پذیرایی+...+پذیرایی=پذیرایی!

دیشب از کوووووه اومدم پایین انگاری. 

دیروز به این نتیجه رسیدم که آدم یا باید اگه یک دختر داره؛ دو سه تا هم پسر داشته باشه؛ یا فقط دو سه تا دختر داشته باشه! 

آخه دیروز عصر تحت یک عمل خفن سخت پذیرایی قرار گرفتیم! دایی زنگ زد که کل اهل و قبیله ی دایی ها با دوماد عروسا و...دارن میان خونه ی ما! اخه تو خونواده ما این مدلی عمل میشه که هر شبی؛ کل فامیل میریم خونه ی یکیمون! اونوخ تا آخر عید دیگه مهمون اینوری نداریم! در عوض باقی شبا خونه ی باقی فامیلیم. خیلی هم روش خوبیه کلا... 

خلاصه دایی گف تا نیم ساعت دیگه همه میایم  ما هم ناآماده! 

ولی اون دو تا پسری که اول ماجرا گفتم؛ همین جا وارد عمل شدن! به مامی گفتم؛ من اول آماده میشم؛ بعد میام همه کارارو میکنم  

خلاصه ی ماجرا این که تا من موهامو جمع کردمو یکم کرم و اینا مصرف نمودم و لباسمو اتو کردم و پوشیدمو...اینا؛ داداشا میوه اوردن و شستن و خونه جاروپارو کردنو آستر کردن و بشقاب و چاقو و...آماده کردن و آجیل و شکلات و...خلاصه همه چی آماده شده بود برای منم مونده بود که شیرنیارو بچینم! خیلی خوش گذشت (اگه چند تا دختر باشینم خوبه! تا یکی آماده میشه؛ اون یکی کمک میکنه و بعد جابجا میشن)

تو پذیرایی هم داداشا تنها نمیذارنم. همیشه کل پذیرایی رو به عهده میگیرن طفلیا. خیلی داداشام خوبن؛ قابل توجه پسرا باشه