یک جشن به یاد ماندنی

پنج شنبه واسمون یه روز به یاد موندنی بود آخه جشن تولد ممول و طراوت بود و جای همگی خالی عقده ی دل و سر و دست و کمر گشودیم البته من و برکه یه گره اضافی هم گشودیم که همانا شکم بود. کلا این جماعت مراعات هیچیو نکرده بودن و انگار نه انگار اینجا دانشگاهی ست که فرکانس صدا حتی چند میکرو! دسی بل بالاتر از حد مجاز حکم اعدام داره چه برسه به صدای  کللل و سوووت و حتی جیغ و حتی تر صدای اسی و آرش اونم با باند! هیچی دیگه بنده وقتی وارد طبقه 3 شدم و صداهای مذکور رو شنیدم می خواستم برگردم ولی مرام و معرفت نذاشت و این شد که اشهدمو خوندم و وارد سوئیت شدم. دیگه سوئیت 6 نگو بگو بهشت اونم با انواع و اقسام اطعمه و مشربه و حور و پری... :)))) 

 بعد سانسوووووووووووووور بوووووووووق 

 بعدش طراوت و ممول و فاطمه واسه شام هم آش رشته پخته بودن که فوق العاده بود. من فکر می کنم این سه تن یه یک هفته ای رو نخوابیده بودن واسه تدارک این جشن. هیچی نمی تونه جبران این مسئولیت پذیری اونا رو در قبال شاد کردن یه جماعت پایان نامه زده ی جواب نگرفته بکنه؛ جز دعا در حقشون که ایشالله خدا دلشونو شاد کنه.  

شب من و برکه و فم و نیلوفر همونجا موندیم و با بروبچ فیلم تماشا کردیم تازه فرداشم از رو نرفتیم و تا ظهر لنگر انداختیم و اسم فامیل بازی کردیم. گرچه اینا هی جر می زدن و می گفتن وال پلو غذا نیست و دم پلو اسم یه غذاست و حتی قارقارک اسم ماشین نیست:))

چند تا عسک(ریسایز نشده :پی) تو ادامه مطلب هست که دعوتتون می کنم دیدن بفرمایید. 

پ.ن 1: جای صحرا شدیدا خالی ایشالله تو عروسیش جبران می کنیم:پی 

پ.ن 2: با تشکر از خانواده دکتر سوئیت 9 که تا ساعت 11 بیرون تشریف داشتن و حال مارو نگرفتن:) 

start 

 

before 

 

 after  

 

end 

لازم به ذکره که اون گلهای رو میز تو عکس سوم رو گذاشتیم واسه جای خالی دوستان اگور پگوری وبلاگی که خیلی خاطرشون واسمون عزیزه...