teabus and Alex

بعد از ظهر به زحمت فراوون از خواب بیدار شدم، چون قرار بود با طراوت بریم حرم. 

می خواستیم با سرویس 5.30 بریم و خودمونو به سرویس ساعت 8 برگشت به خوابگاه برسونیم. 

تو حرم دعا خوندم  و کلی آرامش گرفتم.  

موقع برگشت، با عجله خودمونو به زیر پل عابر قائم ( خوابگاه جونی قبلیمون) رسوندیم. اونجا مطی و برکه منتظر سرویس بودن.  ساعت 8.05 سرویس از دور نمایان شد. الکس عزیز و محبوب بچه ها بود. تا سوار شدیم دو لیوان چای ریخت و به برکه گفت بیاد بگیره. برکه هم با تعجب بسیار رفت. چند دقیقه ی بعد دیدیم یکی از بچه ها با چند لیوان رفت سمت الکس و  لیولنارو دادو کلی هم تشکر کرد. 

دوباره الکس برکه رو صدا زد و گفت بیا این دو لیوان چای هم ببر.  برکه کلی تشکر کرد و گفت دیگه نمی خوایم. اوشونم گفتن دیگه ریختم و باید ببری. 

خلاصه در bus  روزمونو باز کردیم. 

دعای برکه به الکس هنگام پیاده شدن: ایشاله  هر چی اتفاق خوب براتون بیفته. 

پ.ن:  در تعجبم، الکس هم رانندگی می کرد هم لیوانارو آب می کشید و هم چای می ریخت. اونم رانندگی تو مشهد که باید دوتا چشم داشته باشی دو تا چشمم قرض بگیری تا تصادف نکنی. آخه قربونشون برم همه عجله دارن و به هیشکیم راه نمیدن. 

. 

عکس کیفیت خوبی نداره (نور bus بدرنگ و کم بود).