دیشب یه خواب مزحرف دیدم که با بچه های سامر اسکول(summer school)! رفتیم یه رستوران شیک و نود رقم غذا سفارش دادیم و من همش حرص اینو داشتم که غذاها رو بیارم خوابگاه آخرشم هیچی نخوردم! البته خوابه مال خود خود دیشب نبود چون امروز تا نه خواب بودم. تعبیرشم این بود که امروز بعد عمری چندتاشون رو دیدم و کلی به هم خندیدیم و حرص همدیگه رو در آوردیم آخه یک نمک نشناسایی هستن که بیا و ببین! ولی با این حال نه که هیجده نوزده سال بیشتر ندارن رفتارشون نیاز به تجزیه تحلیل نداره و خیلی پر شر و شور و انرژتیک هستن و واقعا به آدم روحیه میدن. کلا همه ی تین ایجرا این شکلی هستن و دقیقا عین یه آمریکای کشف نشدن؛ وحشی و غنی از پتانسیل های بالفعل نشده.
چقد پایان بندی این پستو دوس داشتم
خیلی چسبید آخرش ... آباریکلا به نویسندش
قربون شوما دوست عزیز
بلی از طرز نوشتن یه وعضی خوشم میاد که نگوو.کلی میخندم با حرفات.کلا عاشق این وبلاگم .منو یاد دوره ی دانشجویی میندازه.خیلی با حالی دختر نازنین.
قربونت برم یاسی جونم کامنتتو دیدم روحم شاد شد باور کن
فدای تو دوست عسلم
چه توصیف باحالی..!
خودت باحالی
تین ایجی یعنی چن سالگی؟
ینی مثلا هفده هجده ساله
تین ایجی یعنی دقیقا از سیزده سالگی تا نوزده سالگی.
Thirteen ta nineteen
به teen ها دقت کنید :)
به احوال شوما؟
فرزندم تو هنوز این داداش کوچیکه رو نشناختی؟ منظورش اینه که اونم شامل این تین ایجا هست یا نه! اصلا اونو نشناختی منم نشناختی؟ یادت رفته یه دفه اون زمان که بر مسند استادی تکیه زدی بودی ازم پرسیدی و آبجیت بلد بود؟ هان؟
وای یعنی یادم به این دورانه خودم که میوفته یه اوضاعی داشتماااا
شرره مطلق، یادش بخیر.
اینا همش خاطره س قدر این با هم بودن ها رو بدون بلادونا جون...
ای جونم فاطی جون اون دوران ما هم گذشته خواهر
فداااااای تو
بنده جسارت نکردم آبجی جون.
بنده همیشه بر مسند شاگردی شما تکیه زده خواهم ماند.
میدونم که تو میدونی.
واسه اونایی که نمیدونن گفتم که بدونن.
بازهم ببخشید
مسند شاگردیم خسته شد یه دقه تکیه تو بردار
مرسی 
باشه بخشیدم من تمام اراضی باغ ملک آباد رو بخشیدم بهت
آبجی جونم کی گفته اون دورانه تو گذشته هان؟ تازه ۱۴ سالته .
ای من قربونه چشات.بوووووس
جدی ی ی؟ واقعنا حالا که فکر می کنم می بینم تازه چند روز از چارده سالگیم بیشتر نگذشته