قدیما که سیستم دایال اپ بود، اگه از یه جا مثلا 10 تا کارت دایال آپ داشتی یک کارت رایگان میگرفتی! حالا هر کارتش چند تومن بوود؟ به ازای 10 ساعت 2000 تومن!
یادش بخیر چقدر اذیت میشدیم!
الان تو این عکس 40 هزار تومن پول خوابیده(بعلاوه ی یه فلاپی که از نسلش هنوز تو خونمون یه شونصدتایی باقیمونده)
قدیما قشنگ تر نبود؟!
خب باوشه، حالا شاید پدرمون در میومد و زیاد قشنگ نبوده، ولی قدر همه چیو بیشتر میدونستیم. قدر همه چی. اینو که قبول داری دیگه؟ ها؟
http://parspa.com/?q=regnuser&moref=javadsalehi007
اگه واقعا میخوای تو اینترنت پول در بیاری تو هم عضو شو من عضو شدم ماهی حداقل 40 هزار کاسبم باور کنید میارزه نه پولی میخوای بدی نه چیزی تازه پول هم دریافت میکنی خیلی خوبه پسی سربزنید 3 ماه 150 هزار تومان فقط فقط روزی 20 دیقه کار داری اونم با اینترنت پس فراموشش نکن حتما سر بزنhttp://parspa.com/?q=regnuser&moref=javadsalehi007
اگه دوس داری ازوبلاگت پول دربیاری بدون این که زحمت بکشی مثل من بیا و شروع کن چون از اسم وبلاگت خوشم اومده بهت میدم این لینکا تو هم هرکیا دوس داشتی این لینکا بهش بده چون هرچی بیشتر بیان به نفع من و توست فکر نکن سریع بیا
فکر نکنم پس؟
هرچی طراوت بگه تمومه ما قبول داریم چش بسته
راستش عسلم من زیاد تجربه دایال آپ ندارم ولی می فهمم چی میگی و قبول دارم حرفتو واسه نسل ما هفتاد رقم لوازم تحریر و آرایش و اسباب بازی معنا نداشت و ما چقدر قدر همونایی که داشتیمو می دونستیم دقیقا برعکس الان که سنگین تریم راجع بهش چیزی با فنچولامون درمیون نداریم چون سریع جواب میدم خیلیییی خب شمام همش سختی دیدنتون بزنیم تو سر ما و اخرشم دلشون به حالمون میسوزاند که طفلیا زندگی نکردن درحالیکه اصلا حرف یه چیز دیگه ست! این بود انشای من:-D
قوربون شوما آباجی

واقعا بلی همینه. این بچه ها اصن اشباع شدن! ولا!
هر چی خواستن براشون بوده. اونم راحت و آسوده(اکثر بچه ها)
ولی ما؛ همش عرق جبین میریختیم و شدیدا لذتشو میبردیم
خدایی دیگه؛ باید حتما یه کار خوب خوب انجام میدادیم تا یه کادو میگرفتیم! اونم چی؟ مثلا یه مدل پاک کن عطری
آبجی ببخشید با موبایل اومدم ماشاالله پر از غلط:-D
=)) یادش به خیر
وصل میشدم به اینترنت، با این کارتها، ذارت تا تلفن رو برمیداشتن قطع میشد، تصور میکنم خودم رو با یه فایل ۳۰۰ کیلوبایتی و سرعت دانلود نیم کیلوبایت که با برداشتن تلفن قطع شده.
وصل میشدم به اینترنت، همهی پنجرههایی که آدرسهاشون رو از این ور و از اون ور جمع کرده بودم میزدم که باز شه، بعد از چندین دقیقه که همهی صفحات باز میشد، دیس میشدم، که از تو آشپزخونه لنگه کفش نخوره تو کلهم.
وصل میشدم به اینترنت و شیطنتهایی که صفحهی مشترک گرامی در پی داشت و ترس و لرز از اینکه الان پلیس میریزه تو خونه.
هعی هعی هعی! اون سالهای دایلآپ برا من یکی از سالهای وبایی بدتر بود. همون اول نوجوونی پژمرده شدم. به حق پنج تن دیگه اون سالها برنگرده.
ذره ذره شو حس کردم!
دقیقا عین خودم بودی! هی روزگار جوونی...
پژمرده شدی؟! از دایال آپ؟ نه دیگه اینو حس نکردم خدایی