جوانانه

من همیشه گوشواره هامو با لباسام ست میکنم. مثلا با لیاس سبزم گوشواره سبز و با لباس طرح عروسکی گوشواره ی اون مدلی و اگه هم دستبند یا گردنبندشو داشته باشم با اونم به خودم صفا میدم

گوشواره های بدلی قیمت زیادی ندارن. همین که موهاتو شونه کنی و آبشاری ببندی بالا سر، بعد یه رژ کمرنگ بزنی و یه گوشواره ی خوشگل مناسب با رنگ لباست بپوشی، هم تو روحیه ی دیگران موثره هم خودت. اگه دختری حتما امتحانش کن...

قدیما همیشه لاک با لباسم عوض میکردم. خب زدن لاک به دست مشکلات داره، ولی رو انگشت پا که میشه!

دیشب رفتم سراغ لاک هام. دلم براشون سوخت، فراموششون کردم انگار. خیلیاشون خشک شدن، یه عده در نیمه باز داشتن، یه عده داشتن جون میدادن و یه عده ام منو شدیدا غافلگیر کردن! جون بعد از گذشت مدت ها هنوز عینهو روز اولشون شاداب و سالم و وفادار بودن. لاک بنفشمو انتخاب کردم و نشستم گوشه اتاق به لاک زدن. نگاش که میکنم، احساس خوبی دارم. بیشتر جوونی بهم یادآوری میشه. کاش میشد دست رو هم لاک زد...

کاش بیشتر به خودمون برسیم

بیشتر برای خودمون وقت بزاریم، بیشتر خودمونو دوست داشته باشیم، حیفِ ما! ...

پ. ن : دلم واقعا میسوزه

من مست و هوا مست و...

دیروز دم دمای غروب رفتم تو حیاط و همین که در هال رو باز کردم مســــــــت شدم. مست عطر گل اقاقیا

تو حیاط یه درخت بزرگ ازش هست که شده حفاظی در برابر آپارتمان های بلندی که اطراف ساختن

بوی گلش گیجت میکنه. مخصوصا شبا

عصر هست و من پنجره ی اتاقمو باز کردم که رو به حیاط هست. ازینجا که نشستم سرسبزی درخت کاملا معلومه. درخت توت و درخت اقاقیا. کنجشک ها هم از صبح یه سره دارن میخونن. بوی گل اقاقیا تو اتاق پیچیده.

طاقت نیاوردم و رفتم تو حیاط. چهارپایه رو پیدا کردم رفتم بالا و یه دسته گل کندم.

با این گل کنار لپ تاپ و صدای پرنده ها، چه عشقی داره کار کردن. بیحوصلگی چیه؟!