رفتی و من ...

دیروز تو زیرزمین خونه یه جعبه سوهان قدیمی پیدا کردم که بهترین خاطرات دوران کودکیمو زنده کرد. 

تمام یادگاریهایی که از دوستام گرفتم؛ دوستت دارم ها و شعرهای خوشگل مثل نمک در نمکدان شوری ندارد/دل من طاقت دوری نداردهر چند که الان خیلی از هم دوریم و شاید اگه این یادگاریا نمی بود؛ دیگه اسمشون هم نمی بود و برای همیشه از یاد میرفتن. 

پولک هایی که طلایی رنگ بودن و من به عنوان یه دختر عاشق این چیزا بودم. برچسبای رنگی؛ کارت های صدآفرین؛ نامه ای که برای معلم مهربون ادبیاتم نوشتم و بهش دادم و اون هم متقابلا برام نوشت؛ نقاشی های تصویر دخترای خوشگل و...  

دوران جالبی بود و این جعبه سوهان که خودشم یه نوستالژی زیباست؛ روزمو با یادآوری این خاطرات شیرین کرد.