تراس

اینجا تراس سوئیت ماست که البته به دلایل کاملا امنیتی فقط چارچوبش مشخصه. این تراس کارکردهای زیادی داره و خیلی مورد علاقه ما هست و اگه یونسکو از علاقه وافر ما به این مکان خبردار بشه اونو در فهرست آثار نوستالژیک جهان ثبت می کنه.   

اولین بار که ما وارد این سوئیت شدیم پاییز بود و برگ ریز و اینجا زرد و نارنجی بود و بعدش همه برگهای اون درخت ریخت و بعدشم زمستون شد و برف اومد نشست رو شاخه های اون درخت. بعدشم بهار شد و شکوفه داد و الانم که تابستونه و درخت ما هنوز استواره و سبز. مرامتو عشقه درختی 

تمام این مدت که اینجا بودیم از این فضا استفاده کردیم واسه: رخت پهن کردن دوستان تمیز٬ هواخوری دوستان با نشاط٬ تلفن صحبت کردن دوستان عاشق٬ گریه کردن دوستان سوسول و خلاصه خیلی به درد بخوره. اکوسیستم عزیزی که همیشه میاد در تراس رو باز می کنه میگه بـــــــــــــــــــه چه هوای خوبیـــــــــــه!بیاد خودشو معرفی کنه  

سمت راست عکس٬ تی عزیزمون رو می بینیم که در این ۹ ماه یار و غمخوار ما در لحظات سخت تمییز کردن خوابگاه بود و دلهای مارو به واسطه تی کشیدن راهرو ها و هال و اتاق ها به هم پیوند داد! تراس عزیز دوستت داریمفک کن!