دفتر خاطرات خودم

از اونروزی که دفتر خاطرات ملت رو یواشکی خوندم افتادم به صرافت خاطرات روزانه نوشتن که با هدیه ی قشنگ قیچی السلطنه این میل نوشتنم دو چندان شد(ممنونم ازت گلم!) 

زمانیکه اومدم مشهد خاطراتمو تو یه دفتر می نوشتم در حد خزعبل که بعدش وبلاگ زدیم و دیگه کمتر توش نوشتم. امشب یاد اون دفتر افتادم و ازش یکی دوتا عکس با کیفیت در حد لالیگا گرفتم که در ادامه می بینین. بیشتر این دفتر خوشگل  رغبت رو در من ایجاد می کرد که توش بنویسم. (پیش خودمون بمونه اون دفترو واسه برادرزاده ی هشت سالم خریده بودم ولی واسه خودم نگهش داشتم! شرمم باد!)  

 

 

پ.ن: فرزندم خیلی نگرانتم الهی دورت بگردم الان داری چیکار می کنی تو اون شهر غریب؟ کی این عادت گندتو ترک می کنی که وقتی بهت زنگ می زنم جواب بدی و بعدا نگی خواب بودم هان؟! چاخان واسه چی به خونه گفتی با چند تا از دوستاتی و تنها نیستی هان؟ هیییی مادر نشدی بفهمی چی میگم هییییی!