راننده اتوبوس

امروز از ظهر که رفتم آزمایشگاه تا خود هفت تو واترمیز (تو بخون حمام!) یه ریز راه رفتم و یک پادردی گرفتم که بیا و ببین ننه! واسه همین وقتی با فم از سلف اومدیم بیرون دیگه هوس پیاده روی تا خوابگاهو از کله انداختیم بیرون و رو جدولای روبروی سلف نشستیم تا سرویس بیاد. سرویس که اومدن دیدیم بله! آقای راننده ی معلوم الحال هستند که میگن تنبلای بهار چهار اینان و دو قدم راه پیاده نمیرین و از این حرفا. فقط من و فم بودیم دیگه سوار شدیم و اتوبوس راه افتاده و ایشون همچنان ما رو به تمسخر گرفته که منم گفتم اگه شما هم جای ما بودین که تو آزمایشگاه ال و بل الان حال راه رفتن نداشتین و ما هم اگه مث شما از صبح تا حالا نشسته بودیم همینو می گفتیم گفت منم از صبح ساعت هفت تا دو یه ریز مسیر خوابگاه ـ پرستاری رو رفتم برگشتم یه نفس نکشیدم گفتم واسه شما که بد نیست همش  گاز میدین تو خیابونا و و و ... که ترمز گرفت و پیاده شد و گفت شما بشین پشت فرمون گاز بده ببینم که بده یا خوب! منم که کله خر گفتم باوشه! نشستم پشت فرمون و حالا نمی دونستم کدوم گازه کدوم ترمز! پا رو گذاشتم رو گاز و اتوبوس صدایی از خودش در کرد و راه افتاد منم خوشحاااااال و جیغ جیغ کنان که آی ترمز کدومه و اینا چیه و کل کل کنان با این آقا که یهو  اکسیژن به مغزم رسید و به خودم اومدم که هی یره اینجا محوطه خوابگاهه و اگه یه نگهبان منو با این راننده کله خر تر از من ببینه که فاتحه م خونده ست! گفتم آقا نخواستم و خواستم بلند بشم اومده سمتم و دستاشو گرفته دو طرف من که نمیذارم پیاده شی و بااااید بشینی با این اتوبوس رانندگی کنی که بهت ثابت بشه چقدر رانندگی با این استرس داره و از این حرفا... 

خلاصه من کنار کشیدم فقط از ترس نامه ای که پتانسیلشو داشت فردا از جانب آقای کمیته بیاد وگرنه که کار با اون اتوبوس اصلنم استرس نداره!والله! یه ترمز داره یه گاز با یه صفحه کلید که نمی دونم هر کدوم به چه دردی می خوردن با یه ترمز دستی!همین!