شب درااااااااااااز است و قلندر بیدااااااااااااار

اعصاب مصاب ندارم  برو کنار خانوم قلدر حراستی!! میخوای ازت فیلم بگیرم پخش کنم تو ۲۰ و ۳۰؟! اون وسیله من نیستا؛ اونم نیست؛ دست نزن! نمیام... نمیام... نمیخوام! ببین مامورو ماذور و این چیزا نمیفهمیم ما. آخه کجا بریم بنده ی خدا؟ تو این چله ی زمستون چطور دلت میاد؟ ها؟ دختر خودتم بود اینجوری رفتار میکردی؟ (در اینجا باید زور بزنم اشک تو چشام جمع شه بعد یهو گوله گوله بریزه پایین) 

داریم تمرین میکنم وقتی اومدن بگیم! مشق شبمونه. 

یک کماندو بازی ای شده که یه هفته است دلمون گریه میکنه و لبمون بسته نمیشه از بس خندیدیم!! زدیم به سیم آخر   

این دفعه دیگه به کل ورودیای ۸۹ ارشد که جمعا میشیم ۳۰ نفر؛ میخوان خوابگاه ندن. گفتن برین هر جا میخواین. اخرین مهلت تخلیه هم ۱۱/۱۱ یعنی امروزه! 

از صبح با هر زنگی و با هر صدای ماشینی جونمون اومده تو حلقمون. ولی هنوز که خبری نیست. 

حالا ما چیکارا کردیم: 

هر شب، شب نشینی داریم. ورودی های ۸۹ کل سوئیت ها با هم خیلی باحاله. بچه ها پیشنهادهایی میدن که میترکیم از خنده. خدایا توبه! 

دوستان از حراست دانشگاه کمک گرفتن!! 

یه عده به امام ... ی شهر زنگ زدن! 

یه عده پیگیر خبر بیت ... هستن! 

یه عده هم شماره ی شبکه پنجو گیر آوردن تا گزارشگر بفرستن اینجا 

اوضاع آآآآآآآآآآآشوبه؛ مثل زمان انقلاب؛ دیشب "شب نامه" برامون اومد! پشت در همه ی اتاقا انداخته بودن با یه لحن بامزه و خنده دار توضیح داده بودن که فردا برای پیگیری نامه چیکار کنیم! (از بچه های خودمون بودن اما چون اینجا ادم الکی الکی کمیته انظباطی میشه؛ بندگان خدا این مدلی و ناشناس راهنمایی کردن :)) 

خلاصه ی کلام؛ روزهای بامزه و توام با غمو داریم سپری میکنیم. 

که قراره همش خاطره بشه