با خانمان

به ما کمک کنید به ما بی خانمانان کمک کنید 

 من و آز و بللی نشستیم تو اتاق ارشدا تو دانشکده از خستگی داریم میمیریم ولی نمیریم خوابگاه میخواییم با آخرین سرویس بریم خوابگاه تا کمتر چشممون به فاط کماندوها بیافته 

و البته قراره همین که رسیدیم خوابگاه یکی مون سینه خیزبره اگه سرپرست ها نبودن سوت بزنه تا بقیه سینه خیز بریم اتاقامون قرار شده تا آخرین قطره خونمون مقاومت کنیم و از اتاقامون جم نخوریم اگه خیلی اوضاع پس شد بریم سالن تلویزیون ...

قراره دنبال خونه هم باشیم برا روز مبادا. آپشن های مختلفی وجود داره:

طبقه بالای خونه آقای حاتمی شون.(خیلی خوبه هر روز کیک مون هم به راهه آخه مامانش از اون خانم های باهنره که هر روز کیک میپزه)

خونه تیچرمون (زندگی مسالمت آمیز...،البته خودشو هم تو خونه راه نمی دن نمیدونم ما رو چطور میخواد ببره اونجا،ولی ما مطمئن هستیم که خانمش خوشحال میشه که به جای تیچر ما باهاش زندگی کنیم)

سیدمون دیروز پیشنهاد میداد که یه خونه با 10 میلیون پول پیش و 500هزار کرایه خوبه پیدا کنیم؟ (آخه بچه جان بابات خوب خودت خوب ما 5 تا دانشجو 10 میلیووووون

نگهبان سلف امروز پیشنهاد میداد برین هتل چمن؛ مجانی  (بهترین پیشنهاد)

صد البته اتاق ارشدای گروهمون مورد خیلی خوبیه

خدا سالن تلویزیون ازمون نگیره یکی از بهترین گزینه هاست تازه شب تا صب میتونیم فیلم نگاه کنیم

این روزها بحث هامون  همش در مورد یه سرپناهه؛ بابا ما یه سر پناه میخواییم فقط برای از ساعت 9 شب تا 7 صب بقیه شو کلا تو دانشکده ایم

یه سقف که یه یخچال داشته باشته گاز هم نمیخواییم غذامون از سلف میگیریم چای مون رو هم از آبدارخانه گروه ؛اصلا یخچال هم نمیخواد هواسرده مواد غدایی رو بیرون میذاریم  

یه جمله خیلی قشنگی  که این روزا همش به کار میبریم (مخصوصا خوراک بلادونا جانه) اینه که تا کسی چیزی میگه میگیم: ما زندگی مون باختیم ؛ما رو از چی میترسونی ؛برو از خدا بترس

بابااااا آقای دکتر خار گل زایی؛ دکتر بد گفتار؛ دکتر بد بستری  یه کم آدم باشین دیگه؛ خدا خیرتون بده ... 

(این روزا با همه نگرانی هامون و ناراحتی هامون همش به این وضع چپن در قیچی داریم میخندیم 

آخه تصور کنید به ما خوابگاه نمیدن ها ها ها ها  چقد خنده دار )